आजची ठळक बातमी ( आजच्या शुद्ध व प्रचलित मराठीत BREAKING NEWS )
विरार रेल्वे स्थानकात भटक्या कुत्र्यांचे १२ प्रवाशांना चावे
लोकसत्ता - ता. ३० नोव्हेंबर , २०१९
पहा भटके कुत्रे कसे मानवांचे लचके तोडताहेत .
अशा वेळी प्राणी मित्र , प्राणी मैत्रिणी , प्राणी संघटना कधीच मानव प्राण्यांच्या मदतीसाठी धावून आल्याचे वाचनात नाही , ऐकिवात नाही , कारण . . . . . . .
मानव प्राणी मरो ,
पण भटकी कुत्री जगो
काही दिवसांनी भारत या देशातील श्वान दंश न झालेला मानव प्राणी शोधून काढावा लागेल .
जन्मलेल्या बाळाला रॅबीस होऊन नये म्हणून एक लस द्यावी लागेल अशी काहीशी दुर्दैवी परिस्थिती येण्याची शक्यता आहे .
#straydogmenace
Saturday, November 30, 2019
Thursday, November 28, 2019
अग्रलेखांचा बादशाह यांचे आसन
अग्रलेखांचा बादशाह यांचे आसन
'अग्रलेखांचा बादशहा' अशी ओळख असलेले ज्येष्ठ पत्रकार नीळकंठ खाडिलकर हे २२ नोव्हेंबर , २०१९ रोजी काळाच्या पडद्याआड गेले . " नवाकाळ " मधील त्यांच्या अतिशय रोखठोक अश्या लिखाणाने अनेक दशके सातत्याने अन्यायाविरुद्ध वाचा फोडली होती .अशा या दुःखद क्षणी मी आज , गुरुवार , २८.११.२०१९ रोजी सौ. जयश्री ताई खाडिलकर - पांडे - संपादक , " नवाकाळ " यांना भेटण्यासाठी "
नवाकाळ " च्या गिरगांव येथी कार्यालयात गेलो होतो . कार्यालयातील ज्या खोलीत नीळकंठ जी खाडिलकर बसायचे , त्या खोलीत जाण्याचे भाग्य मला मिळाले . त्यांची खुर्ची व इतर सामान तसेच जतन करून ठेवले आहे . खुर्चीच्या वर मराठी साहित्यकार, नाट्याचार्य, पत्रकार व " नवाकाळ " हे वृत्तपत्र ७ मार्च , १९२३ साली ज्यांनी चालू केलं ते कृष्णजी प्रभाकर खाडिलकर ( काका साहेब खाडिलकर म्हणून ते प्रसिद्ध होते ) त्यांचे छायाचित्र आहे . त्या खोलीचं छायाचित्र मी सौ. जयश्री ताई खाडिलकर - पांडे यांच्या परवानगीने टिपलं .
त्या खोलीत जाण्याचे भाग्य मला नीळकंठ
जी खाडिलकर यांच्या हयातीत नाही मिळालं याची एक खंत मनात लागून राहिली आहे .
नीळकंठ जी खाडिलकर यांची एक आठवण येथे सांगावीशी वाटते , दिनांक
: २६ ऑक्टोबर , २०१७ च्या " नवाकाळ " मध्ये माझी " फुकट " या
शीर्षकाची एक कविता छापून आली होती . त्या दिवशी सकाळी अंदाजे ११.१५ च्या आसपास माझा भ्रमणध्वनी खणखणला . ओळखीच्या क्रमांकावरून तो संपर्क साधण्यात आला नव्हता . मी हॅलो म्हटलं , समोरून धीरगंभीर आवाजात विचारणा झाली सत्यजित शाह का ? मी हो म्हटल्यावर त्यांनी सांगितलं कि " मी नीलकंठ खाडिलकर बोलतोय " तुमची आज छापून आलेली " फुकट " कविता वाचली . चांगली आहे . हे ऐकून मला " स्वर्ग दोन बोटं उरला " या उक्तीचा अर्थ कळला होता . मी त्यांना भेटण्याची इच्छा व्यक्त केली , त्यांनी मला रविवार सोडून कोणत्याही दिवशी सकाळी ११ नंतर दुपारी १२ का १ च्या आत येण्यास सांगितलं . संभाषणाच्या शेवटी , मी त्यांना म्हटलं कि त्या " फुकट
" कवितेत खालील ओळी देखील टाकव्याश्या वाटल्या होत्या , पण नाही टाकल्या .
दे दे रे दे दे
सासरे बुवा दे दे
बायको बरोबर
मेहुणी हि फुकट दे
माझे ऐकून त्यांनी स्मितहास्य केल्यासारखं मला वाटलं , पण ते म्हणाले कि कल्पना ठीक आहे , पण त्या ओळी तुम्ही नाही टाकल्या हे चांगलं केलं .
त्यांचे भेट घेण्याचं सुख मला नव्हतं , पण त्यांच्याशी अश्या प्रकारे भ्रमणध्वनीवर संवाद मात्र झाला होता .
मला आज निघतांना जयश्री ताईंनी , नीळकंठ
जी खाडिलकर यांची छायाचित्रातील
ग्रंथसंपदा नीळकंठ जी खाडिलकर यांची आठवण म्हणून दिली .
अग्रलेखांचा बादशाह नीळकंठ जी खाडिलकर यांना माझा मानाचा मुजरा !
Subscribe to:
Posts (Atom)